Tradycyjna chińska architektura zawiera odniesienia do bambusowych budynków, które pozostały z późniejszych form kamiennych i terakotowych – podobnie jak język architektoniczny kamiennych budynków w starożytnym basenie Morza Śródziemnego odzwierciedlał wcześniejsze drewniane konstrukcje. W niektórych częściach Azji bambus jest nadal używany jako rusztowanie. Jednak to kolumbijski architekt Simon Velez wzbudził zainteresowanie Vo Trong Nghia możliwościami tego materiału.
Wykorzystując bambus, wietnamski architekt osiągnął niezwykłe rezultaty: materiał został włączony do laminatów, włączony do systemów sklepień, włączony do krat. Lekkie, otwarte struktury przedstawione na ilustracjach mają paradoksalną monumentalność, tworząc nowoczesne, niemal majestatyczne przestrzenie, które harmonizują z pięknem natury. Postrzeganie otoczenia jest jedną z mocnych stron Vo Trong Nghia: pięciokątna willa w zatoce Halong wydaje się nawiązywać do słynnych „głów cukru” klifów otaczających zatokę, podczas gdy „Bamboo Stalactite”, struktura stworzona na Biennale Architektury w Wenecji w 2018 roku, przywodzi na myśl sieci rybackie zawieszone w słońcu.
