Cambridge stworzyło drugą wersję eksperymentalnego reaktora do przekształcania CO2 i odpadów plastikowych w użyteczne związki chemiczne. Różni się ona od pierwszej ulepszoną komorą przetwarzania CO2 – wcześniej konieczne było dostarczanie skoncentrowanego i oczyszczonego gazu, ale teraz urządzenie może pracować z dowolnymi emisjami do atmosfery. W tym celu są one przepuszczane przez filtr alkaliczny, który umożliwia oddzielenie CO2 od innych gazów.
Reaktor pobiera elektrony z plastiku i przekazuje je do CO2, który zamienia je w gaz syntezowy, proste i łatwe w użyciu paliwo. Plastik rozpada się, wytwarzając kwas glikolowy, poszukiwany surowiec dla przemysłu kosmetycznego. Energia do wszystkich operacji chemicznych jest pozyskiwana ze światła słonecznego przy użyciu najnowocześniejszego ogniwa perowskitowego.
